Gisterenavond viel de stroom ineens uit toen we een noodlesoepje wilde maken. Onze waterkoker, ja jullie lezen het goed (ook een backpacker houdt van luxe tegenwoordig en iig van gewone koffie 's morgens vroeg ?), was de oorzaak, tegelijk met airco/ koelkast werd het teveel. Ook het licht op de gang hierboven was uit dus Peter ging met zaklamp iemand van de hostel zoeken, intussen zocht ik de waxinelichtjes op. Het duurde even voor we iemand gevonden hadden maar nadat we weer stroom hadden baalde Peter dat we de waterkoker in deze hostel waarschijnlijk niet meer konden gebruiken en dat hij dus geen koffie had 's morgens vroeg. Misschien als we de andere stroomvreters uitzetten dat het wel zou gaan en aangezien het stoppenkastje bij onze kamer om de hoek zat, proberen we het deze ochtend meteen uit. Koelkast en airco uit en waterkoker aan, dit gaat goed dus probleem opgelost en Peter blij met koffie en ik ook.
Rond 12 uur instappen en de bus vertrekt richting dorp van de schoonouders van Yudi ergens aan de westkant, tis zo'n 2 uur rijden, het verkeer in Sanur en rond Denpasar is superdruk, het zuiden van Bali is helemaal volgeslipt met verkeer en het aanleggen van een tolweg zal niet veel gaan helpen. Veel moois te zien onderweg en als de weg steeds smaller wordt en de bus steeds meer moet manoeuvreren zijn we er bijna. We worden verwelkomd door de hele familie, opa, ouders van Putri en nog veel meer familieleden. Familie is heel belangrijk bij de hindoes. Verse kokosnotensap en lekkere snoeperijtjes krijgen we, er is van alles. José wil eerst niks van al dat vreemd uitziende eten en drinken maar als wij aandringen probeert ze het toch en vindt het lekker, behalve de verse kokossap. We mogen rondkijken bij de familie, ze hebben een orchideeenkwekerij en verkopen ze ook. Er lopen kippen, we zien vechthanen in manden, twee varkens, een roze en een zwarte en er lopen nog hondjes en een poes. We lopen nog richting de rijstvelden van de familie maar het is verder dan gedacht en de weg is wat steiler en slechter, dus José en ik wandelen weer terug. Ze verwennen ons ook nog met gebakken banaan. Nog wat groepsfoto's en dan moeten we echt terug. Het verkeer is hectisch en we zijn best laat terug. We eten bij de belg aan de overkant want bij Sand aan het strand zit het vol. Debby doet samen met Jose nog even facetimen met het thuisfront om te vertellen hoe de 1e week is gegaan. Jose vond het heel fijn om Kelly, Carlo en Silvia even te zien en te horen.