Gisteren (zondag) hele dag strand, we kregen José nog niet zo ver dat ze meeging. Omdat het vandaag moederdag is, hebben we 3 offermandjes gekocht bij Dita (wasvrouwtje). Bij José op het terras steken we met zijn 3en de wierookstokjes aan, voor alle moeders.

Wij hebben weinig beleefd aan het strand, behalve het opbouwen van een feestje bij Sand, alles wordt mooi versierd maar het waait best hard dus hopelijk blijft alles heel, we zijn wel benieuwd wat voor feestje het wordt, de gasten zijn er nog niet als we het strand afgaan.
Als we later op de avond de was ophalen bij Dita (oud wasvrouwtje), zien we op de stoep een bruidspaar bij een motor staan, misschien gaan zij daar wel feesten. Ook horen we nog vuurwerk later op de avond bij het strand.
Op het resort zijn ze nog erg geschrokken gisterenavond toen dhr. H?bner zich verslikte in een pinda en Doortje de Heimlich-greep moest toepassen, gelukkig is het helemaal goed afgelopen.

De 3 nachtjes in Little Pond Homestay zijn alweer voorbij, de rest van de week gaan we luxe afsluiten in Sari Sanur, bij José en de rest. We kunnen al meteen in ons huisje terecht.
Daarna maar weer naar het strand en José gaat mee, het waait best behoorlijk en de zon zit achter wat sluierbewolking, tis hier frisser dan op het resort maar zeker niet koud. Lekker liggend op een strandbedje kijken we wat er zich allemaal op het strand en de zee afspeelt, we worden regelmatig lastig gevallen door indonesische dames die willen masseren, nagels knippen, nagels lakken en nof meer van die dingen, ze dringen behoorlijk aan en weten niet goed van ophouden.
Het zonnetje komt gelukkig weer en dan gaan José en ik pootjebaden net langs het strand en Peter maakt wat foto's. Jan-Willem wil ook wel foto's van ons 3en maken dus dat is ook heel leuk. Daarna wandelen we terug want het is lunchtijd. Een aantal menaen gaat shoppen in Denpasar, rolstoel kijken, zilver kopen en nog een paar dingen. José blijft bij ons en we gaan 's middags een rondje langs wat winkeltjes en via het strandpad terug, onderweg drinken we een "gouden cappucino" bij een of ander resort, poepieduur die 3 bakkies moeten 200.000 rupiah kosten.
Peter en ik eten vanavond maar weer bij de nightmarket, om die gouden cappucino's te compenseren hahah, een grote martabak voor 30.000 rupiah en als toetje wat zoete hapjes voor 12.000 en een dikke pannekoek met banaan en chocolade voor morgenochtend als ontbijt voor 15.000. We ontmoeten weer leuke mensen bij de martabak-kraam en kletsen gezellig met hen onder het eten.