Uitzwaaien bij Raffy was even emotioneel, maar toen was de reis echt begonnen. Druk op Schiphol en meteen consternatie omdat van een van de medebewoners het paspoort is verlopen, dus hij mag echt niet mee, op Schiphol kan verder niets geregeld worden, dat moet bij de gemeente. Later die ochtend horen we dat waarschijnlijk dinsdag het paspoort klaar is en dan vertrekt hij met zijn dochter woensdag naar hier. De koffer van Jose is goed aan zijn gewicht maar blijkt ook aan de hoge kant te zijn dus Peter moet deze bij een andere balie gaan inleveren. Met de rolstoelen hebben we telkens een andere route en krijgt de groep extra hulp, wij gaan ook als eersten het vliegtuig in want dat heeft zo zijn tijd nodig. Helaas zit niet de hele groep bij elkaar, de bewoners zitten wel aan de gangpaden voor makkelijker in en uitstappen. Bij de tussenstop in Jakarta hebben wij onze tussentijd hard nodig, de groep is wat uit elkaar gevallen, er moet even snel gerookt worden en we moeten naar een andere gate, voor een kleiner vliegtuig. Deze vlucht is maar anderhalf uur, de andere was 13 uur en nog wat, maar we hebben veel films gekeken.

Op Bali kwamen wij als laatste uit het vliegtuig wat als voordeel heeft dat de koffers al ronddraaien op de band, nog checken of die van iedereen er is en richting de uitgang. Daar worden we al opgewacht met heerlijk ruikende bloemenkransen en zonnehoeden, dus meteen maar een groepsfoto. Tis een half uurtje rijden naar het resort, het verkeer is in zuid Bali altijd druk, het resort verwelkomt ons met een verfrissend drankje en de sleutels van de huisjes worden uitgedeeld. Voor Jose en kamergenote duurt het even wat langer want ze maken nog wat opritjes voor de rolstoel. Mevrouw Heeze, kamergenote van Jose gaat uiteindelijk bij haar meegekomen dochters op kamer want de op- en afstapjes zijn voor haar niet te doen, Jose heeft nu dus huisje voor haar alleen. Met 3en gaan we Jose's koffer uitpakken en kamer inrichten, tenminste dat dachten we, want koffer zit op slot met cijferslot en we weten de code niet haha. Maar appen biedt uitkomst en de hele inhoud van 23 kg ligt in de kast. En lekker korte broek aan want het is heeeel warm, ik denk rond de 30 gr en beetje vochtig dus dat voelt wat drukkend. Inmiddels is het over 5en en Peter en ik gaan opzoek naar onze guesthouse. Morgenochtend komen we terug, Jose is in goed gezelschap, tis een gezellige groep. Onze guesthouse ligt in een steegje een paar straatjes verder, met een klein balkon. Ik ben best moe, we gaan nog ff eten en ik zit zo ongeveer te slapen aan tafel. Rond 21 uur liggen we erin.