Vandaag op tijd uit bed, dat kon makkelijk want we lagen er vroeg in gister, de snorkeltrip naar o.a. Manta Bay staat op het prgramma. Bij het ontbijt zei de jongen van de receptie dat we over 5 minuten weg moesten. Dus toen we klaar waren en dat zeiden gingen we ervan uit dat hij ons naar de boot zou brengen. Wat schetst onze verbazing, eenmaal op de weg naar het strand aangekomen, duwt hij ons een briefje in de handen met daarop Captain Yukrin en hij wijst naar het strand. Al mopperend lopen wij door want wie moeten we nu hebben. Eenmaal op het strand aangekomen bleek het de naam van de boot te zijn dus zo moeilijk was het niet. Wij op de boot gestapt en gaan zitten. Toen riep iemand Bunda 7? Dat waren wij en toen wij onze arm hadden opgestoken gingen de trossen los. Na 2 tussenstops zetten we koers naar open zee. Na Mushroom Bay (nu wel gezien), Devils Tear en Dream Beach kwamen we op de plek van bestemming aan, waarop onze schipper lyrisch riep:"manta" en wij alleen een donkere vlek in het water zagen. Eenmaal in het water bleek die donkere vlek een manta-ray met een spanwijdte van bijna 2 meter te zijn, met een bek, waarvan zelfs ik onder de indruk was als die open ging. Ze maakten er een sport van om met open bek recht op ja af te zwemmen en vlak voor je naar beneden te duiken en onder je door te schieten, zeer indrukwekkend. Na een poosje klom iedereen weer in de boot, dus wij ook en we varen naar de volgende locatie Crystal Bay. Die baai deed zijn naam eer aan, maar we waren nog zo onder de indruk van de manta's dat dit een beetje tegen viel, maar Yvonne zag nog een schildpad. Hetzelfde geldt voor de rest want iedereen zat snel in de boot. De laatste stop was Mangrove Point, daar aangekomen zagen we een hoop dood koraal, maar wat verder van de boot veranderde de bodem en zagen we de mooiste vissen, waaronder een dikke zwarte met een tand door zijn lip en een lichtgrijze slang met zwarte ringen van circa 1 meter. Toen iedereen weer in de boot zat, ging het richting thuishaven, na onderweg ons vergaapt te hebben aan drijvende speelpontons waarop veel mensen stonden te wachten op een rondje achter een speedboot in een band of banaan. Eenmaal met vaste grond onder de voeten, contact gelegd met een Amerikaans meisje die wat foto's en filmpjes had gemaakt. Ze belooft om ons alles door te sturen via de mail maar dit kon wel enkele dagen duren. Hiermee eindigt het snorkelavontuur.